Poëziehoekje - Het landschap versteent zonder bomen

Welkom bij het poëziehoekje! Wie dacht hier even gezellig op adem te kunnen komen, is eraan voor de moeite, want voor deze eerste editie heb ik twee gedichten gekozen van de experimentele dichter en professionele relschopper Ben Klein, vermoedelijk geboren in Antwerpen in het jaar 1928. In 1973 brengt Ben Klein de bundel Een horloge dat naar munt smaakt en anijs uit. Een van de hoofdstukken, getiteld Het landschap versteent zonder bomen, bevat gedichten die expliciet ontbossing, landschapsvervlakking en milieuvervuiling aanklagen. Dit is niet verwonderlijk, want in de jaren 70 kwamen deze onderwerpen, door de oprukkende industrialisatie en ontreiniging van Vlaanderen, voor het eerst hoog op de activistische en politieke agenda te staan.

verdelgen nietigen breekter smachtrook

bitumen gravings bosas priegzoom

verbant lucht

jaagt ozon

pleisterg onthofing landschap bouwputs

gasolinehei tabulatorvijver cementdreef

hijs is ijzer monotoon

lelijk vallen reklameborden binnen

...

en zij met hun beton molens mortel

snel sneller ultra de bijl in het hout

zoveel takken die verloren zijn

zoveel gras zacht is iris‐stilte

enkel nog al droom

rechts en links allemaal autoverkeer

spatborden motoren

het landschap versteent zonder bomen